Toma de notas

A transposición da idea antes ca a palabra

O sentido é máis importante ca as palabras. Ao interpretar debería transvasarse o sentido do discurso, independentemente de que se empreguen idénticas palabras ás de quen ora. Por iso, á hora de tomar notas, deberían terse en conta non tanto as palabras con que se vehicula o discurso, senón as ideas que este pretende transmitir. Isto adoita facerse recorrendo a símbolos e abreviacións que quen interpreta debe memorizar e automatizar previamente. Con todo, cabe ter en conta que o proceso de lectura das notas non debería converterse nun proceso de descifrado, polo que tampouco se debe abusar do emprego de símbolos.

As regras de abreviación

As palabras longas deben abreviarse, preferentemente tomando delas non só letras do comezo, senón tamén do final, para evitar confusións con palabras parellas mais con terminacións diferentes.

Así mesmo, deben indicarse nas abreviaturas aspectos como o xénero e os tempos verbais; isto pode facerse con pequenos sufixos e desinencias ao final da forma abreviada da palabra, escritos en voladita.

Dado que, como se menciona más arriba, o sentido ha de primar sobre a forma, tamén debería abreviarse o estilo, polo que nas notas deben substituírse os circunloquios por palabras máis breves.

Os encadeamentos

Os encadeamentos axudan en gran medida a reformular as ideas. Para iso, proponse o emprego de conectores breves para transmitir as nocións de causa, consecuencia, concesión, adversativas, condición, conclusión etc.

O encadeamento tamén pode facer referencia á propia materia do discurso, a través da utilización de frechas que remitan a ideas ou partes anteriores.

A negación

Pódese indicar mediante un trazo oblicuo que tacha a palabra ou ben coa introdución do adverbio «non» ante a palabra ou símbolo que corresponda.

A acentuación

Sulíñase a palabra unha ou dúas veces para indicar a súa importancia. Para atenuala, emprégase unha liña de puntos.

A verticalidade

As notas deben tomarse ao longo da folla e non ao ancho, porque iso permite, por unha banda, sintetizar mellor as ideas e a relación lóxica que se establece entre elas e, por outra banda, suprimir moitos encadeamentos innecesarios.

Este principio permitirá, ademais, recuperar dunha ollada todas as ideas do discurso, o que resultará nunha interpretación máis elegante.

Cada intérprete pódese «autobrigar» a recorrer a este principio empregando follas longas e estreitas, ou ben dividindo a folla en dúas partes e escribindo nelas coma se de follas independentes se tratase.

O décalage

O décalage, neste caso, consiste en escribir as notas da liña inferior no mesmo lugar que ocuparían se se repetise nesa liña o texto da liña superior.